Πού να φανταζόταν ο αρχιερέας της προπαγάνδας του ναζιστικού κόμματος της Γερμανίας, Φον Γκέμπελς, ότι η κληρονομιά του θα γινόταν η πιο διαδεδομένη μόδα στην Ελλάδα των μνημονίων, και το όνομά του θα υπερκάλυπτε ή και θα συμπύκνωνε όλο τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας που αναφέρεται σε κάτι αναληθές, ψεύτικο, κατασκευασμένο, συκοφαντικό, παραπλανητικό, δόλιο, ανέντιμο, ανειλικρινές, υπεκφυγή, εξωπραγματικό, λάθος, πλαστό, παρωδία, απομίμηση, δήθεν, προσποίηση, ύπουλο, πανούργο, διπρόσωπο, ψευδεπίγραφο, κάλπικο, προσομοίωση, πλασματικό, πλαστογραφημένο;
Με μια λέξη τα λες όλα, αφού η γκεμπελική προπαγάνδα απηχεί τις μεθόδους του ναζισμού, αφού ο ναζισμός είναι το απόλυτο (μέχρι σήμερα – και μιλώντας για τον 20ό αιώνα) ιστορικό αρνητικό και βάρβαρο σύστημα διακυβέρνησης και κοινωνικής καταστροφής, άρα οι άλλες λέξεις περιττεύουν, μπορεί να φτωχαίνουν τη δύναμη του επιχειρήματος, μπορεί να χρειάζεσαι πολλές για να εκφράσεις την οργή ή την απόρριψή σου, μπορεί να χάνεις το χρόνο σου και το μελάνι σου προσπαθώντας να εντοπίσεις ποιες από αυτές πρέπει να χρησιμοποιήσεις.
Για παράδειγμα, ο Άγγελος Τσέκερης, στην Αυγή της 24-1-13, λέει ότι «Γκεμπελισμός είναι η ενεργός και συνειδητή ηλιθιότητα, στρατευμένη στην υπηρεσία του λαϊκισμού», ενώ ο Γ. Ανανδρανιστάκης, επίσης στην Αυγή της 21-11-13 λέει ότι «Γκεμπελισμός είναι να κρύβεις την αλήθεια, γκεμπελισμός είναι να συκοφαντείς πρόσωπα, για να συκοφαντήσεις έναν μαζικό αγώνα». Πιο αναλυτικό, το κύριο άρθρο του Left.gr στις 22-11-13 αναφέρει ότι «Ο Γκέμπελς συνήθιζε να λέει ότι όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται. Ανεξαρτήτως του αν τελικά η χειμαζόμενη από το Μνημόνιο κοινωνία πιστεύει τα συνεχή ψεύδη των μνημονιακών χαλκείων, είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της ακολουθούν πιστά την γκεμπελική συνταγή».
Οι τρεις διατυπώσεις για το φαινόμενο δεν είναι ταυτόσημες, ίσως να είναι, και είναι, παντός καιρού. Αυτό όμως δεν πειράζει. Προχωρώντας στην παρουσίασή μας, βλέπουμε και αντιπαραθέσεις, π.χ. μεταξύ Σίμου Κεδίκογλου (το μαύρο της ΕΡΤ, όπως το γνωρίσαμε) και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ όπου ο πρώτος εξανίσταται για να αποτάξει την κατηγορία του Γκεμπελισμού αναρωτώμενος, δημόσια, «πού είναι ο γκαιμπελισμός»; ενώ το χορό άρχισαν να σέρνουν και τα φιλοκυβερνητικά σάιτ, όπως π.χ. το dexiextrem. στις 22-10-13, που αναφέρει ότι «O Γκεμπελισμός απέκτησε επίσημο σάιτ στην Ελλάδα – Left.gr» και συνεχίζει με την εξήγηση «Ο κόκκινος Φασισμός δεν θα μπορούσε ποτέ να δράσει χωρίς την υποστήριξη του ανάλογου χρώματος Γκαιμπελισμού…
Έτσι το left.gr του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε να εκπροσωπήσει επάξια τον μακρινό πρώτο διδάξαντα ήρωά του»… Πολύ παλιότερα, στις 27-2-2012, το Ιντιμίντια, έχει σε μια ανάρτησή του τον τίτλο «Η κατάρρευση του Γκεμπελισμού του ΚΚΕ». Και υπάρχουν βεβαίως άπειρες άλλες τέτοιες αναφορές, σε πολλούς και διαφορετικούς χώρους.
Πρόκειται, φαίνεται, για μια γρήγορη, συνοπτική και συνεκτική επιλογή λέξης, από μεγάλο φάσμα δυνάμεων, και μάλιστα πολλών αντίθετων μεταξύ τους. Επιπλέον η λέξη αυτή δείχνει και την ακραία κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και την αποφασιστικότητα του (όποιου) υποκειμένου για την υπέρβασή της. Αν για παράδειγμα, λέγαμε ότι η κυβέρνηση λέει ψέματα ή ότι κάνει πλαστογραφίες και μονταζιέρες, ε, πώς να το κάνουμε, δεν θα είχε μια τέτοια διατύπωση τη δύναμη του συγκεκριμένου ονόματος με όλο το ιστορικό βάρος που σέρνει. Συνεπώς, δεν θα κινητοποιούσε τα αντανακλαστικά των παραληπτών αυτών των άρθρων και μηνυμάτων, γιατί θα έλεγαν, έ καλά ψέματα λέμε όλοι, κυβέρνηση είναι, τι θα λέει; Άρα, η χρησιμοποίηση του συγκεκριμένου ονόματος δείχνει μια μαχητικότητα και είναι μια εσχατολογία που απαιτείται από την κατάσταση. Πώς λένε στην εκκλησία; Από εδώ ο Χριστός από εκεί ο σατανάς, ο Βελζεβούλ, ο Εωσφόρος, ο Αντίχριστος, ο διάβολος, ο εξαποδώ. Με μια τέτοια πνευματική συγκρότηση, αν δεν πεις στο λαό το συγκεκριμένο όνομα, αν του κανεις ανάλυση και του αναφέρεις περίτεχνες λέξεις, άντε να καταλάβει, άντε να αγωνιστεί…
Μια τελευταία «λεπτομέρεια», γιατί το μέγεθος του άρθρου πρέπει να είναι συγκεκριμένο: Μήπως έχουμε φασισμό, ναζισμό, οπότε κυριαρχεί ο γκεμπελισμός; Έτσι στ’ αλήθεια ήταν ο ναζισμός του οποίου ήταν προπαγανδιστής ο Γκέμπελς; Γιατί απ’ ότι διαβάζω στις αναλύσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε δημοκρατία, συρρικνούμενη βέβαια και πληττόμενη από την πολιτική εξουσία, αλλά φασισμό ποτέ δεν διάβασα ότι έχουμε. Μήπως πηγαίνουμε προς φασισμό; Κι αυτό δεν το διάβασα στις αναλύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, και αντίθετα διάβασα ότι οδεύουμε προς κυβέρνηση της αριστεράς.